tu tzw. komórki nabłonkowate pochodzące z mezenchymy, będące zmodyfikowanymi komórkami mięśniowymi gładkimi o szklistej cytoplazmie, które są otoczone włóknami siateczkowymi i nielicznymi włóknami sprężystymi. Leżą one bezpośrednio pod śródbłonkiem, a także w błonie środkowej małych tętnic, np. jajowodu, jajnika, macicy, tarczycy i nerek (w naczyniach doprowadzających kłębuszków nerkowych). Komórki nabłonkowate spotyka się szczególnie w miejscu rozgałęzień naczyń krwionośnych. Mechanizm działania komórek nabłonkowatych nie jest dostatecznie wyjaśniony. Nie wiadomo, czy zwężenie światła naczyń krwionośnych następuje wskutek pęcznienia komórek, czy też pod wpływem wydzielanych przez nie substancji, jak acetylocholina. W miejscach, gdzie leżą komórki nabłonkowate, nie spotyka się błony sprężystej wewnętrznej. W ten