bowiem roześmianą buźkę tej kobiety, która go w to wszystko wpędziła. Po drodze mija dwa wieżowce i dajmy na to, Pałac Kultury. Pałac Kultury mu się nie podoba. W ogóle nie przypomina mu kobiety, która go w to wszystko wpędziła. W pracy śmieje się głupkowato, gdy zwracają mu uwagę, że spóźnia się już szesnasty raz w tym miesiącu. Potem ogarnia wzrokiem swoje biurko zawalone robotą, ale jedyne, czego usiłuje <orig>wypatrzeć</> na wszystkich papierach, to czy przypadkiem nie ma tam czegoś, co przypomni mu tę kobietę, która go w to wszystko wpędziła. Szef wzywa zakochanego do swojego biura. Krzyczy i macha rękami. Nic