z nich. Nie zwracają żadnej uwagi, pochłonięci pracą, pieniędzmi, papierami, nie muszę nawet podawać swojego nazwiska, wystarczy, że spytają o ulicę, i kiedy usłyszą Goldhammera, natychmiast podnoszą wzrok znad papierów, lustrują, badają, czy moja powierzchowność się zgadza z tą nazwą, z reguły się sprawdza, to znaczy dla nich zawsze się sprawdza, nawet gdybym zmieniła twarz, kolor włosów, sprzedała oczy i zamieniła je na jakieś droższe, ich, ich oczy, zawsze by się zgadzało, zawsze coś w nich drgnie, coś się przypomni, wybuchnie.<br>Nie chciałam Ci o tym mówić, nie wiem, co mnie napadło, widziałam Cię ostatniej niedzieli i tak się ucieszyłam, że