Obojętnie i normalnie. Niespiesznie.<br>Potem odstawił pusty kubek. Wstał. I wyszedł - po <br>prostu. <br>- Abramowicz! - rozległo się od stolika Królowej. - Dokąd <br>to?<br>Pinokio był już za drzwiami.<br>- Boli go &lt;orig reg="brzuch"&gt;brzucho&lt;/&gt;, proszę panią - odpowiedział <br>Paluch donośnie. - Kazał tego... wytłumaczyć, <br>że idzie po te... proszki.<br>- Chyba że... - uspokoiła się Królowa.<br>Siwy siedział przy średniakach - Rybka wklepał go <br>pewnie w swój dyżur, a Rybkę Tata w jakąś <br>sprawę służbową - może wyjazd, może <br>załatwianie czego w magistracie - i nie mógł widzieć <br>ani przyjścia, ani śniadania, ani angielskiego wycofania się <br>Pinokia. Zasłaniał ich przed nim fikus Ślicznej <br>i własne - celowo czy nie - odwrócone w koniec <br>sali plecy