królewskiego, wyglądałyby właśnie w ten sposób. Przy znanych rozdźwiękach między Zamojskim a Zygmuntem III jest to zastanawiające. W innym miejscu Daminaeus przytacza różne szczegóły o faworytach Stefana Batorego, tak, jakby związki jego z kołami dworskimi były jeszcze ściślejsze przed elekcją Wazy. Ponieważ równocześnie wydaje się &lt;page nr=20&gt; niewątpliwa jego przynależność do szlachty średniozamożnej, chyba tylko służba dworska tłumaczyłaby jego stosunki z obydwoma królami, z Mieleckim i hetmanem Zamojskim. <br>Między licznymi wzmiankami autobiograficznymi zwraca uwagę jedna, zamieszczona w przedmowie do Lwa Sapiehy, gdzie autor pisze o sobie, że przez kilka lat "był więźniem tureckim". Ta jednak, jeśli wiadomość o niej potraktujemy dosłownie, niewola, stworzyła