tzw. sznytów, była znaczna, co zniekształciło obraz badanego zjawiska. Kwestia ta jednak tylko częściowo wyjaśnia ową nadreprezentację samobójstw w badanej zbiorowości dzieci, ponieważ wszystkie metodologiczne zastrzeżenia dotyczące technik zbierania danych można odnieść również do uprzednio referowanego badania uczniów i uczennic oraz innych porównywalnych analiz zjawiska. Ma ono także pewne społeczno-środowiskowe determinanty. Przy wszystkich zastrzeżeniach, nakazujących ostrożność w formułowaniu wniosków uogólniających dotyczących rozważanego problemu, nie ulega wątpliwości, że wszelkie formy zachowań autodestrukcyjnych (łącznie z samouszkodzeniem) wyrosły na podłożu niekorzystnej sytuacji rodzinnej i są wskaźnikiem społecznego nieprzystosowania sprawcy aktu autoagresji. Szczególnie silnie usposabiający do samoniszczenia jest syndrom sytuacyjny: kumulowanie się kłopotów domowych