dużym poczuciem humoru i umiejętnością wydawania celnych opinii. Nie było w nim ani kropli zawiści i chęci wyrządzenia komuś świadomie krzywdy. Służył pomocą każdemu potrzebującemu i niejednokrotnie wyrzekał się osobistych planów, by spełnić prośbę przyjaciela. Niektórzy, korzystając z jego tak przychylnej natury, nadużywali usłużności Wilka ponad miarę. Był w ówczesnym środowisku zjawiskiem powszechnie podziwianym. Zwłaszcza koledzy warszawscy, którzy przed wojną nie mieli do czynienia z tego rodzaju osobnikami, wychwalali go pod niebiosa, co nie przeszkadzało im posługiwać się nim przy lada nadarzającej się okazji.<br>Z początkiem 1945 roku zapisywaliśmy do Związku wszystkich literatów, jacy się do nas zgłaszali, przede wszystkim tych