niewielkich ilościach jest też wytwarzany w organizmie kortyzon, który uzyskuje aktywność biologiczną dopiero po konwersji w wątrobie do hydrokortyzonu. Do grupy tej należą także syntetyczne pochodne kortyzolu. Wspólną cechą identyfikującą glikokortykosteroidy jest zdolność do swoistego wiązania się z receptorem glikokortykoidowym. Receptory glikokortykoidowe występują prawdopodobnie we wszystkich tkankach, aczkolwiek w różnym stężeniu.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;7.3.1. &lt;tit1&gt;GLIKOKORTYKOSTEROIDY&lt;/&gt;<br>7.3.1.1. &lt;tit1&gt;Biosynteza, wydzielanie i metabolizm&lt;/&gt;<br>Źródłem kortyzolu jest warstwa pasmowata i siatkowata kory nadnerczy. Dobowe wytwarzanie kortyzolu ocenia się w warunkach podstawowych na 10-30 mg; w sytuacjach stresowych może zwiększać się nawet 10-krotnie. We krwi krążącej kortyzol łączy się z białkiem