późnym wieczorem. Dziś właśnie jej nie było. Pan Szumowski jadł obiad z comitivą i też miał wrócić dopiero po piątej. Rad nierad poszedłem do kuchni, do pani Kozickiej, żeby wypowiedzieć pokój. Wysłuchała mnie z uwagą, patrząc prosto w oczy swoim zimnym, niebieskim spojrzeniem.<br>- Pracuję w Bibliotece Watykańskiej - dorzuciłem jąkając się - stąd mam bardzo daleko.<br>- Przecież ja pana nie pytam o żadne wyjaśnienia.<br>- Z pani ciotką umówiłem się, że będę mieszkał dłużej. Teraz wyprowadzam się tak nagle. Chciałbym zostawić za parę dni naprzód dla wyrównania strat...<br>- Nic się nam od pana nie należy - przerwała.<br>- Czy zechciałaby pani powtórzyć pani Rogulskiej i panu