wysokością, nie opodal obo charakterystyczne dla takich wyjątkowych miejsc. Za przełęczą rozciągał się już Tybetański Region Autonomiczny. Zjeżdżając znaleźliśmy się wśród stepów wysokogórskiej doliny. Asfaltową jezdnię przed samochodami przebiegł chomik stepowy, w oddali dostrzegliśmy dzikie muły, jelenie, piżmaki. Mimo surowości <br>&lt;gap&gt;<br>klimatu Tybet ma bogatą faunę. Nasze samochody wypłoszyły z rowu stado sępów, tutejszych grabarzy.<br>Wgłębi doliny zalśniła w słońcu rozlewająca się szeroko rzeka. To Luciang (Saluin), która zbiera wody środkowego Tybetu i wpada do zatoki Martaban, czyli do Morza Andamańskiego, u wybrzeży Birmy. Po noclegu w niewielkiej osadzie koło Amdo wyruszyliśmy wcześnie.<br>Wkrótce minęliśmy Nag-czu. Krajobraz wielkich zakładów chemicznych, hut