obrębie krótkich, kilkuminutowych etiud następuje porozumienie. Tancerzy dzieli forma, ale łączy temat. Każdy gest jest zarazem stwierdzeniem i pytaniem, stanowi punkt wyjścia do rozmowy.<br>Tłem dla wszystkich działań jest wielki ekran. Oto przepływa przez niego pół kobieta, pół ryba. Goni ją tygrys z ludzką twarzą, za którym z kolei biegnie stado koni na ludzkich nogach. Te nierzeczywiste, fantastyczne postaci są równoprawnymi twórcami przedstawienia. Tancerze grają naśladując i przedrzeźniając ich gesty. Spektakl staje się miejscem wyobraźni, gdzie wszystko jest możliwe.<br><br>&lt;tit&gt;Artystyczna prowokacja&lt;/&gt;<br><br>Równocześnie "Ogród Io Io Ito Ito" może być przygodą intelektualną. Tytuł przedstawienia jest zapożyczeniem. Max Ernst nazwał tak jeden ze