swojej własnej wolności, to znaczy w zdolności przemiany (zdolności nicestwienia form, powiedziałby może egzystencjalista i miałby chyba słuszność, bo cokolwiek się powie, egzystencjalizmowi pozostał Gombrowicz najbliższy). Etap zaś przyswajania, praca, która zmierza do ocalenia własnej niepowtarzalności i zarazem do zbudowania komunikacji z bliźnimi za pośrednictwem sztuki - to moment, kiedy Gombrowicz staje okoniem wobec nowych tabu, tym razem zachodnich, jak niegdyś buntował się przeciw tabu narodowym... Wraca wtedy wyobraźnią do siebie samego, do wszystkiego, co go zbudowało, a więc do swej rodziny, przeszłości, doświadczeń. Stopniowo obnaża się coraz wyraźniej i coraz też mniej wstydzi się swej osobliwej nagości.<br>Rozróżnienie na "etapy" jest oczywiście