powtórzyła dokładnie jego gest. Roześmieli się oboje, ale śmiech zawisnął gdzieś w powietrzu, pod schroniskowym sufitem, ginąc w nadciągającym zza gór mroku.<br>Marta wyciągnęła z plecaka swoje rzeczy i próbowała upchnąć w szafie, ale widząc i tam męskie gospodarstwo - zrezygnowała i rozłożyła je na łóżku. Zdjęła kurtkę i w samym staniku odwróciła się do okna. Pochyliła ramiona i plecy jej drżały. Patrzył na nią, pierwszy raz od niepamiętnych czasów mając przed sobą nieco rozebraną kobietę i nie wiedział jak się zachować. Czuł, że powinien coś zrobić - i bał się, żeby czegoś nie zepsuć. Pierwszy raz zależało mu na opinii. Na jej