tamtych znad Wisły z pewnym poczuciem wyższości. Pod warunkiem jednak, że przestaną być grupą konserwatywną i mało twórczą, że wydadzą ludzi świadomych swego dziedzictwa, które nie jest dziedzictwem Polski, ale Litwy historycznej.<br> To, co mówię, jest przeciwne wyraźnej dzisiaj tendencji grup narodowościowych do zasklepiania się w sobie i obrony swego "stanu posiadania". Litwa jest jednak wypadkiem tak szczególnym, że można spodziewać się innych rozwiązań. Paradoks na tym polega, że kultura polska jako szlachecka niosła ze sobą wiele obciążeń, które dzisiaj utrudniają identyfikację jej spadkobierców z Litwą i których dlatego należy się pozbyć. Przecie wielka odnowa ostatnich paru lat jest dziełem Litwinów, oni