wyciszonej medytacji przeprowadzona przez Huinenga przyczyniła <br>się do powstania teorii 'jedności praktyki i oświecenia'. Według tej <br>teorii medytacja nie jest przyczyną 'oświecenia', ale jego wyrazem - jest <br>koanem bez słów, czyli 'koanem przejawionym'. Adept zen musi bowiem <br>siedzieć w medytacji tak, by ujrzeć, że jest 'buddą', nie będąc 'buddą', a nie <br>&lt;page nr=141&gt;<br>starać się stać 'buddą' - także w tym wypadku celem praktyki zen jest <br>zmiana perspektywy postrzegania rzeczywistości. Z punktu widzenia 'logiki <br>paradoksu' żadna z form praktyki zen nie może być uznana za najważniejszą <br>- każda z nich może być interpretowana także zgodnie z logiką klasyczną, <br>co prowadzi do jej wypaczenia. <br>Teoria 'praktyki nagłej