że zmuszasz się do uśmiechu, gdy starzy ludzie opowiadają dowcipy i anegdotki. Mrużysz oczy: w złoconych ramach na fioletowym tle - łydki. Musisz przyznawać starszym ludziom słuszność nawet w sprawach, o których nie mają pojęcia; przecież jesteś "dobrze wychowany". Myślisz o sobie jako o człowieku starym; odczuwasz obrzydzenie do swego przyszłego, starczego ciała. Na przystanku autobusowym stoi kobieta w kraciastym płaszczu, z kącika jej ust cieknie ślina. Uświadamiasz sobie, że na jej widok nastąpiła w tobie metamorfoza: myślisz o starości jako o okresie spokoju. Najprostsze czynności staną się przyjemnościami absolutnymi. To przeczucie sprawia, iż przez krótką chwilę czujesz się lekki, jakbyś ważył