wydarł się przerażający, zwierzęcy krzyk, rozdzierający całą salę:<br>- To dziecko jest martwe!<br>Ludzie odwrócili się w jego stronę. Zapadła grobowa cisza. Trawka z Zygmuntem spojrzeli zaskoczeni na kumpla, a kamera natychmiast wychwyciła jego postać i powlokła na ekran. Zaczerwienione oczy, zaciśnięte wargi i drżenie podbródka. Udręczoną twarz Bociana nagle dopadła starość.<br>- To dziecko jest martwe... - powtórzył ciszej.<br>* * *<br>W oddali bezchmurne niebo płonęło szkarłatem nad czarną krawędzią dachów, ale zachód już dogasał. Ginął z minuty na minutę w sikawkach nocy. Na ulicy nie było nikogo poza nimi, żadnej żywej duszy - tylko wiatr rozwiewał zmierzwione czupryny drzew. Ostatni autobus wtoczył się na wiadukt