Bo pan ma złote ręce.<br> &lt;page nr=206&gt;<br> - Owszem - powiedział smutno.<br> - Miałem.<br> - Pragnę najserdeczniej panu doktorowi podziękować.<br> Skinął głową i najzwyczajniej rzekł: - To ja panu dziękuję.<br> - Pan?<br> Dlaczego?<br> - Mam swoje powody.<br> Niech się pan domyśli - położył mi dłoń na ramieniu, uścisnął.<br> - Powodzenia.<br> Kiedy mi później Ania pielęgniarka przy jakiejś okazji<br>powiedziała, że ten stary człowiek odkładał swój urlop, aby<br>dopilnować gojenia się moich ran, takich śmiesznych ran, nieprawdaż?<br>- nie wiem, dlaczego pomyślałem o starych Polakach, którzy przecież<br>tak łatwo nie giną.<br> Akurat tego dnia, kiedy wracałem od chirurga, napotkałem na<br>korytarzu posępny kondukt, który opuszczał naszą karmazynową salę.<br> Na ów widok przystanąłem ze ściśniętym