maksymalnie wydobyć jego walory. Pojęcie zabytku rozszerzone zostało na całe zespoły budowli i dzielnice miast. Wzmiankowana broszura odzwierciedlała stan obowiązujących nowych, już polskich przepisów prawnych. Dekret <name type="org">Rady Regencyjnej</> z listopada 1918 r., dotyczący ochrony zabytków w odrodzonym państwie polskim, mówił bowiem o grupach zabytków miejskich i wiejskich, o ochronie rozplanowania starych miast i dzielnic staromiejskich, a więc przestrzennych zespołów zabudowy ulic i placów. Te zasadnicze, dla kwestii ochrony zespołów urbanistycznych, stwierdzenia weszły jedynie w nieco zawężonej formie do tekstu Ustawy o ochronie zabytków z 1928 r. W Ustawie tej podkreślano również konieczność ochrony otoczenia zabytku w strefie widoczności. W roku 1936 uzupełniono