Pod wpływem koncepcji Petrażyckiego (1939), Kotarbińskiego (1972), Stonerta (1967), a zwłaszcza Podgóreckiego (1962) utrwalił się w świadomości badaczy, przedstawicieli wyżej wymienionych dyscyplin naukowych podział nauk na:<br><br>(a) nauki teoretyczne - opisujące i wyjaśniające dany stan rzeczy,<br><br>(b) nauki praktyczne - projektujące pożądany stan rzeczy.<br><br>Zatem psychologia ogólna miałaby - według zwolenników tego rozróżnienia - status metodologiczny "nauki teoretycznej" (bo opisywałaby i wyjaśniałaby w terminach ogólnych specyfikę ludzkiego zachowania się), a poszczególne "psychologie stosowane" byłyby naukami praktycznymi (bo korzystając z ogólnej teorii psychologicznej, projektowałyby osiągnięcie pożądanego stanu rzeczy, np. zrehabilitowanie alkoholika). Najwyraźniej ten typ myślenia metodologicznego zaważył na traktowaniu pedagogiki czy psychologii wychowawczej jako nauki praktycznej