obojętnością podchodził do kwestii materialnego bytu swojego narodu i do szczególnych wymogów zadania, jakim jest zaprojektowanie politycznego i gospodarczego ustroju, zdolnego do przetrwania i funkcjonowania.<br>Dziś, w epoce po Arafacie, Palestyńczycy muszą dokonać wyboru spośród kilku strategii. Na nieszczęście większość scenariuszy wiąże się z kontynuacją przemocy i terroru.<br>Umiarkowana strategia stawia sobie za cel jak najszybsze powstanie niezależnego państwa Palestyny, a opiera się na założeniu, że gdy nie będzie już ani obecności Izraela, ani przemocy, Palestyńczycy potrafią skoncentrować się na konstruktywnych działaniach - łącznie z osiedlaniem uchodźców i podnoszeniem poziomu życia. Problem w tym, że zwolennicy tej strategii - między innymi były premier