Gdy na drugi dzień po wyjściu z Kopenhagi usłyszeliśmy znów na mostku kapitańskie:<br> - Nu wie co? A? Makabra! - zainteresowanie nasze nie miało granic. Sądziliśmy, że już po wszystkim.<br> Kapitan natychmiast nam wyjaśnił, co się stało:<br> - Nu wie co? A? Nu tego sień nie spodziewałem. Nu Genia, panie, nu taka przykładna stewardesa. Nu najlepsza, jaka tylko być może. Nu, panie, nu pomyśli pan sam. Nu nie przyszła sprzontać kabiny. Nu nic nie sprzontneła. Nu w żadnej kabinie. Nu wie co? A? Nu urżneła sień tak, że nieprzytomna. Nu do czego takie dzieci mogo doprowadzić taka porzondna kabieta?<br> Wywody kapitana przerwał radiotelegrafista, przynosząc