wiatr obsypuje skruszały jakby pumeks, wywierca coraz to nowe przejścia w cieniejących ściankach, aż wszystko obrywa się i spada w czeluść jak kawał góry lodowej odpękający od brzegu. Gdyby i tę wizję dołączyć do muzyki Beethowena, unaocznia ona budowanie, by wspiąć się po konstrukcji wyżej i wyżej, a tę zbudowaną stłuc obcasem olbrzyma z hukiem jak w kuźni. A gdyby to dziś żył Beethoven - Wielki Mocarz Muzyki, nie stroniłby od komputerowych programów generujących fraktale - dynamiczny i barwny obraz logiki uporządkowanego chaosu. Najbardziej pokochałam Sonatę Patetyczną i Apassionatę. <br><br>W mojej osobistej muzycznej przeszłości są jeszcze miniatury Czajkowskiego na poszczególne miesiące. To smętny