tej dziwnej kuchni musi myśleć o niej, nie o Siwym.<br>- Niedobrze ci? Normalnym. Ty to ty. Nie kojarzysz?<br>- Kojarzę - zaprzeczył bez przekonania.<br>Zbagatelizowała tę niepewność. Ona wiedziała.<br>- Chwała Bogu - przypieczętowała sprawę. - To zbierajmy ten bałagan ze stołu. Mama nie znosi. Przyzwyczaiłam się - machnęła ręką wyrozumiale i z rezygnacją. - Jak co stłuczesz, nic się nie martw. My tu wszystko tłuczemy na szczęście, nie na złość - dodała przez ramię, znad kuchni.<br>- Macie tyle? - Przypomniała mu się widziana zza okna zawartość kredensu.<br>Spojrzała dziwnie, aż się zmieszał. Zrozumiał, że palnął głupstwo. Nie chodziło o ilość, to jasne