bronić przestraszony prezes.<br>- Należało oznajmić, że pan przerywa posiedzenie. Jednakże pan tego nie zrobił.<br>- Zapomniałem, przepraszam.<br>Minister wojny spojrzał na zegarek.<br>- Panowie, król dał nam dziesięć minut. Cztery minuty przeszły. Więc się nie kłóćmy. Jestem wojskowy i muszę spełnić wyraźny rozkaz królewski.<br>Miał się czego obawiać biedny prezes ministrów; na stole leżał arkusz papieru, na którym wyraźnie napisane było niebieskim ołówkiem:<br><br>Dobrze, niech będzie wojna.<br><br>Łatwo było udawać odważnego wtedy, ale teraz trudno za nieostrożnie napisane słowa odpowiadać. Zresztą, co powiedzieć, gdy król zapyta, dlaczego wówczas tę kartkę napisał? Toć zaczęło się wszystko od tego, że po śmierci starego króla nie