murze prowadzący do lewego skrzydła zamku. Kocimi ruchami wspiął się na mur. Pod nim rozwarła się ciemna otchłań. Nie wiedział, czy to przepaść, czy tylko mrok daje złudzenie tej głębi. Zaczął zsuwać się ostrożnie. Mur w tym miejscu był wilgotny, porosły mchem i pnączami. Nasz detektyw na próżno szukał dogodnego stopnia. Naraz wysłużone trampki ześlizgnęły się z występu. Paragon zachwiał się i runął w dół...<br>Upadł na niezwykle gęste krzewy, usłyszał trzask łamiących się pod nim gałęzi, a potem zakołysał się jak na materacu. "Miałem szczęście" - pomyślał, gdy rozejrzał się wokół i ujrzał zwały gruzów. W mroku wyglądały jak fragment ponurej