tych stanowisk będą tyczone punkty osnowy lokalizacyjnej; usytuowanie tych punktów powinno zatem zapewnić dobrą widoczność przewidzianych do tyczenia punktów osnowy lokalizacyjnej, a także, jak to już wcześniej podkreślono, dobrą widoczność trzech lub czterech punktów podstawowej osnowy realizacyjnej.<br>2. Następnie w punktach tych ustawia się instrument (tachimetr elektroniczny lub teodolit); do stosownie zaprogramowanego kalkulatora (komputera) wprowadza się współrzędne odpowiednich punktów podstawowej osnowy realizacyjnej i wykonuje się na te punkty pomiar kierunków lub odległości albo kierunków i odległości, wprowadzając wyniki do kalkulatora (komputera). Uruchomienie stosownego programu powoduje obliczenie współrzędnych stanowiska wraz z oceną dokładności jego wyznaczania (w przypadku otrzymania zbyt dużych błędów położenia