w najbardziej stabilnym miejscu, poniżej środka masy - tam, gdzie są już płetwy piersiowe. Tak też się stało i płetwy brzuszne ryb okoniowatych przejęły zadania u prymitywnych ryb wykonywane przez płetwy piersiowe.<br>To jednak nie koniec przemian płetw parzystych w ewolucji okoniowatych. Makrela i tuńczyk (Thunnus) należą do tych okoniowatych, które stosunkowo wcześnie, bo już w paleocenie, zarzuciły właściwy okoniowatym powolny tryb życia i stały się na powrót szybko pływającymi drapieżnymi rybami. W jeszcze bardziej pod tym względem rozwiniętej linii ewolucyjnej merlina i włócznika (Xiphias) trudno już się dopatrzyć cech okoniowatych w układzie płetw. Niepotrzebne okazały się kolczaste promienie płetwowe, zamiast tego