lęk, jaki pojawiał się w moim życiu, miał właśnie te rysy, oczy panny Wypych i wykrzywione w ironicznym uśmiechu wargi Gawryłowicza.<br>Pojawił się pierwszy śnieg, wyrównał dziury w ulicach, przykrył warstwy śmieci i pożółkłych liści. Julia pomagała mi przy pianinie, ojciec zamykał się w pokoju i wśród dymu klubowych przerzucał stosy akt, cieniutkim, mocno pochyłym pismem uzasadniał wyroki i postanowienia. <br><br>Kilka dni przed datą poprawkowego egzaminu zawyły chyba wszystkie syreny w mieście, ojciec powiedział wtedy, że to stan wojenny i nie pójdę do szkoły.<br><br>Zapach dzikich łąk, które sięgały aż po sam las. Wielkie połacie pustki, pożółkłego stepu, który od starych