nadać tym określeniom taki dźwięk i barwę, jakby powiedział dobre słowo najbliższemu z przyjaciół.<br>To właśnie bywa groźne i tej cechy nie wybaczam. Czas uderzyć.<br>- Jak żyję? - powtarzam. - Po prostu: żyję. A ty?<br>Chwila zamyślenia. - Ja? - mówi Franek. - Ja umrę.<br>Potakuję ze szczerą uprzejmością.<br>- Wierzę, że kiedyś umrzesz. Ale nie strasz mnie, Franciszku!<br>Historia uczy, że każdy z nas prędzej czy później ...<br>- Otóż - przerywa - kłopot w tym, mój Rokito, że ja właśnie prędzej!<br>O wiele prędzej, niż się spodziewałem.<br>- Co to ma znaczyć?<br>Przygląda mi się zbyt uważnie.<br>- Jeremi! Łączyło nas to, że nigdy nie baliśmy się szczerości.<br>Wyznam zatem, że