znajdziemy na nich nic poza wyraźnie, jednoznacznie, uderzająco, rozpaczliwie, tragicznie złą poezją. Amerykański czytelnik naprawdę nie musi mieć wobec Jewtuszenki politycznych zastrzeżeń, aby przy lekturze takiego np. fragmentu jego legendarnego "Babiego Jaru" krzywić się, jakby mu kazano żuć cytrynę albo raczej - jako że cytryna ma przynajmniej określony smak i jest strawna - kawałek mydła:<br><br>&lt;q&gt;O my Russian people!<br> I know<br> You<br> are international to the core.<br> But those with unclean hands<br> have often made a jingle of your purest name.&lt;/&gt;<br><br> Powinienem tu sięgnąć do istniejącego polskiego przekładu "Babiego Jaru" dokonanego wprost z oryginału, ale chodzi mi właśnie o wrażenie, jakie fragment taki