opartego na przywilejach i wyzysku. I niepodległość narodowa nic tu nie zmieniła. W Polsce pańskiej i dworskiej dalej trzeba było strajkować i walczyć pod czerwonym, a nie biało-czerwonym sztandarem. <br>To święta prawda, że 100 lat temu chodziło o niepodległość, tylko że przede wszystkim o niepodległość pracy. W imię Niepodległej strzelano bowiem do manifestujących nie gorzej niż pod zaborami. A ludzie w 1905 r. zażądali Pracy! Chleba! Ziemi! Fabryk! A skoro kapitalizmu niestety nie udało się obalić, to prawdziwy jest obraz Andrzeja Struga z powieści "Dzieje jednego pocisku", mówiący o klęsce rewolucji, a nie lakierowane wspominki historyków o patriotycznych wyczynach klasy