się w myślach, zanim olśniło go, że po prostu wszystko mu się przywidziało. Nieswój i zły powrócił na przystanek. Dzień był mroźny. W tramwaju mimo ścisku wszyscy pchali się do wnętrza, jedynie dwóch młodych ludzi z czerwonymi uszami wyglądało z pozbawionego szyb pomostu. Jerzy wcisnął się w głąb. Usłyszał jakiś strzępek rozmowy: "A ja wtedy w bramę..." - i dalej jakieś ściszone szepty młodych ludzi. Z drugiej strony płaczliwie uskarżała się na los chuda szmuglerka. "Nawet schować nie mam gdzie, bo zaraz widać..." - skarżyła się widocznie na trudności, jakie napotyka przy popularnym sposobie chowania słoniny czy boczku pod bieliznę. Był zły na