mówi się jako o ułatwiających bunt robotnikom (koncentracja przestrzenna, wchodzenie w interakcję w konsekwencji codziennej działalności, zorganizowanie wynikające z pełnionych ról społecznych).<br>Jednocześnie studenci reprezentują wyższe niż proletariat aspiracje indywidualne, łatwo werbalizują swe postulaty, nieraz mają za sobą trening w ustosunkowywaniu się do spraw społecznych.<br>Złe materialne i merytoryczne warunki studiów potrafią być skutecznym zapalnikiem buntu.<br>Doświadczenie wskazuje, że przejście od postulatów polepszenia warunków studiów i poziomu nauczania do haseł społecznych (politycznych) jest łatwe.<br>Szybko dokonywało się ono w całej historii latynoamerykańskiego ruchu studenckiego (poczynając od tzw. Manifestu z Cordoby, ogłoszonego przez argentyńskich studentów w 1918 r.). Równie szybko - w paryskim