siebie za naiwność i głupotę. Chciałam, żeby firma była całym moim życiem, a zapracowałam sobie na poczucie pustki i przegranej. <br><br>&lt;tit&gt;A jednak można inaczej&lt;/&gt;<br><br>Mam koleżankę prawniczkę, która zawsze we wszystkim była najlepsza: świetne wyniki na studiach, potem bez problemu łączyła obowiązki zawodowe z pisaniem pracy dyplomowej, a po skończeniu studiów czekał na nią awans i podwyżka. Niesamowite jest nie to, że tak dobrze radziła sobie z nauką i pracą (takich osób jest sporo); była wyjątkowa, bo zawsze miała czas. Można było się umówić z nią na piwo czy do kina w środku tygodnia lub na podryw w weekend. Zapytałam ją