kręgi). Ale grzbiet ma bardzo skromne możliwości artykulacyjne, więc dialog naszych pleców ułomną był rozmową. Nie wyjaśnił nawet tego, czy jej "spina) (plecy po rosyjsku) zasmakował w moich plecach. Kiedy zaś próbowałem głowę odchylić do tyłu, by musnąć nią głowy hrabianki, koło podskoczyło na jakimś korzeniu tak niefortunnie, że boleśnie stuknęliśmy się łepetynami. Katia wybuchnęła śmiechem, ja przepraszałem speszony i więcej nie próbowałem takich "tete a tete". <br> I pomyśleć, że ta, niewinna w efekcie, przejażdżka linijką, co prócz pleców niczego innego nam nie połączyła, ściągnęła burzę na głowę Kati. Gromy miotał graf-ojciec, że dorosła panna na wydaniu - plecy w plecy