się jej moja hodowla podoba i jakie to wszystko fascynujące. Myśl, że może być ktoś inny w jej życiu, stawała się nieznośna. <br>Długo nie wybierałem się do Krakowa, głównie ze strachu, że usłyszę wiadomość o zaręczynach Baśki, a może nawet o ślubie, że nie będzie z kim pogadać o moich stworzonkach, że znów będę jak ten palec, samiuteńki. Zawsze mi dobrze z tym było, ale teraz wolałem samotność i nieświadomość decyzji Baśki niż samotność i świadomość, że należy do kogoś innego. <br>Po jakimś miesiącu czy dwóch postanowiłem jednak odwiedzić Baśkę. Muszę przecież spytać o list w sprawie pomocy w oznaczeniu gatunku