zdumienie Kowalika i Majewskiego.<br>- Taż &lt;orig&gt;denatura&lt;/&gt; najlepsza na zmarznięcie - wyjaśnił.<br>Ogień w piecu zamigotał wesołym płomykiem, Bryśko na najbliższym barłogu skulił się i zapadł w otchłań snu. Na Kowalika i Majewskiego patrzyły jeszcze trzy pary oczu milczących brodatych mężczyzn. Pod pryczami rzucono piły i siekiery o błyszczących ostrzach i długich styliskach. Powietrze w izbie było stęchłe, przesycone smrodem niemytych ciał, nad piecem wisiały potwornie brudne onuce. Jeden z mężczyzn opuścił nogi z barłogu, siedział na wpół obudzony z nieprzyjaznym wyrazem zarośniętego oblicza. Na kolanach położył dłoń zawiniętą w brudną, zakrwawioną szmatę. Kowalik pierwszy raz poczuł się zadowolony, że ma broń. Łokciem