mieszanego <br>(cztery msze); wiąże się zaś z pewnością z oczywistą różnicą specyfiki faktury <br>i kolorytu. W poprzednich rozdziałach podałem wiele przykładów i komentarzy <br>odnoszących się do tych mszy, spójrzmy więc podsumowująco na ich styl, jakkolwiek <br>cykle te zasługują na osobne, szersze studium. Nowowiejski był z pewnością kompozytorem <br>świadomym pewnej odrębności stylu współczesnej mu muzyki kościelnej (na co zwracałem <br>uwagę). W 1935 r. otrzymał od papieża Piusa XI tytuł Szambelana za swoje dzieła <br>religijne (informacja w nocie mszy nr 4). Równocześnie rodzajem talentu i wyobraźni <br>twórczej odbiegał daleko od rygoryzmu stylistycznego, szczególnie zaś rygoryzmu <br>założeń cecylianizmu. Świadczą o tym jego msze, które