nie uświadamiana - funkcjonalność owych praktyk, fakt, że stanowią one adekwatną odpowiedź na zapotrzebowania podstawowej praktyki ogólnospołecznej czy (co jest regułą w przypadku sztuki a także humanistycznych dziedzin nauki) praktyki prawno-politycznej - włącza ich konteksty subiektywne do sfery świadomości społecznej. Należy jednak pamiętać przy tym o dwóch momentach: po pierwsze, owe subiektywne konteksty społeczne zarówno praktyki naukowej jak i artystycznej danej epoki - stanowią swego rodzaju transformacje zastanego "materiału myślowego", odziedziczonego po epoce poprzedniej, nie konstytuują się z każdą nową epoką od początku, po drugie, sposób, w jaki nauka danego okresu czy też sztuka - nawiązują do swej tradycji jest różny w obydwu przypadkach