jest profesorem Nieswandem? - zapytał dyżurny.<br>- To ja - odparł szpakowaty mężczyzna w jaskrawym krawacie.<br>- Widzę, że nie tylko ja mam przedświąteczny dyżur - uśmiechnął się oficer dyżurny. - Gdyby jakiemuś wariatowi coś odbiło...<br>- To są chorzy, nie wariaci - zauważył sucho profesor.<br>- A panowie są zaufanymi ludźmi prezydenta Wilhelma Kleibömera - ton głosu oficera dyżurnego świadczył, że uwaga Nieswanda nie zrobiła na nim większego wrażenia. - Do ochrony więźnia podczas transportu, tak? Poproszę o rozkaz.<br>Dwaj pozostali mężczyźni skinęli głowami. Jeden z nich wyjął z wewnętrznej kieszeni marynarki kopertę i podał ją dyżurnemu. Ten otworzył ją i przeczytał półgłosem:<br>- Tajna instrukcja w sprawie transportu więźnia Fritza Robertha