jej wystarcza.<br>Lusia znów się uśmiecha. Pamięta pierwsze uczucie po operacji. Oszałamiające szczęście: żyję. A potem przewartościowanie wszystkiego. Rak to wyrok śmierci w zawieszeniu. Najważniejsze, <br>żeby podejść do choroby z rezerwą, a dany od losu czas wykorzystać jak najlepiej. - Ze szpitala wróciłam przed Wigilią. Wcześniej, żeby się waliło i paliło, święta w domu musiały być przygotowane idealnie. Teraz nie miałam na nic siły - wspomina Ela. - Synek umył okna. Mąż wrócił z pracy. Poprosiłam go o powieszenie firanek. Musiałam trafić na gorszy dzień, bo stwierdził, że zawracam mu głowę głupotami. Pomyślałam: nie to nie. Firanek do dziś nie ma. Mąż mówi, że