całej tej iluminacji kraniec jaskini ginął w mroku, w perspektywie kolumnady stalagnatów czaiła się czarna ciemność.<br>Na ścianie, którą natura wręcz przygotowała do tego celu, powstawało właśnie olbrzymie naskalne malowidło. Artystą malarzem był wysoki jasnowłosy elf ubrany w przybrudzoną farbą opończę. W magiczno-naturalnym blasku jego głowę wydawała się otaczać świetlista gloria. <br>- Usiądź - elf, nie odrywając wzroku od malowidła, ruchem pędzla wskazał Geraltowi głaz. - Nie zrobili ci krzywdy?<br>- Nie. Raczej nie.<br>- Musisz im wybaczyć.<br>- Faktycznie. Muszę.<br>- Są trochę jak dzieci. Strasznie cieszyli się na twoje przyjście.<br>- Zauważyłem.<br>Elf dopiero teraz spojrzał na niego.<br>- Usiądź - powtórzył. - Za chwilę będę do twojej dyspozycji