symbolicznych, metaforycznych, dotyczących fundamentalnych<br>zagadnień antroposfery itp.<br> Samosterowność, związana z samoświadomością osobowości podstawowej,<br>polega na dużym stosunkowo marginesie dowolności zarówno wyjściowego<br>strukturowania paraartystycznego, jak też kierunku, w jakim idzie<br>tworzenie przedmiotu estetycznego - brak tu np. momentu szczególnej<br>intencjonalności, związanego z powstaniem zamiaru artystycznego twórcy;<br>dzieło sztuki traktowane bywa często jako swoiste zadanie, które<br>odbiorca ma rozwiązać, dziełu sztuki odbiorca ma oddać sprawiedliwość,<br>podczas gdy przy przeżywaniu estetycznym przyrody ten moment<br>powinnościowy nie ma miejsca.<br> Można zadać pytanie, czy powyższa interpretacja przeżycia<br>estetycznego nie jest przejawem jakiegoś zacieśnienia pola widzenia,<br>jakiegoś zbyt daleko posuniętego "uprzedzenia teoretycznego". Punktem<br>wyjścia była dla nas koncepcja