że państwo nie odpowiada za długi (pasywa obce) przedsiębiorstwa. Wyciągnąć można było z tego dość rewolucyjny wniosek, że w takim przypadku interwencja państwa w aktywa przedsiębiorstwa powinna być również ograniczona. Ustawy były więc niewątpliwie krokiem naprzód w kierunku odbierania państwu własności gospodarczej i tworzenia samodzielności przedsiębiorstw. Można twierdzić, że były swoistym, wstępnym krokiem przed późniejszą prywatyzacją przedsiębiorstw, mimo że ich konstrukcja prawna, co wyszło na jaw dopiero w końcu 1989r., de facto utrudniała przekształcenia własnościowe i praktycznie uniemożliwiła przeprowadzenie szybkiej, powszechnej prywatyzacji w Polsce.<br>Druga połowa lat osiemdziesiątych to okres ostatecznego rozpadu gospodarki realnego socjalizmu. W wyniku braku równowagi makroekonomicznej i