się w punkcie zbiegu na horyzoncie. Tymczasem okazuje się jak wątpliwa jest np. reguła perspektywy - postawy czołowej obserwującego. Przecież nie chodzimy z wyprostowaną stale głową. Kąt pochylenia osi głowy wynosi około 8°. Osadzenie oka w oczodole, powieka - służą obronie wzroku przed luminacją nieba. Wzrok ucieka przed kontrastem luminacji, jakie stanowi sylwetka horyzontu ziemi wobec nieboskłonu. Innymi słowy - preferowany kierunek &lt;page nr=6&gt;osi pola widzenia lokalizuje się poniżej horyzontu, tworząc tzw. parterowe pole postrzegania.<br> Problem widzenia głębi. Okazuje się, że i tutaj istnieją różne jakościowo strefy postrzegania przedmiotów w głębi. Inaczej widzimy przedmiot w zasięgu ręki, odczytujemy jego fakturę; inaczej postrzegamy w granicach dalszych