odnajdujemy w radialnym równaniu Schrödingera; przybiera ono teraz postać &lt;gap&gt;.<br>Równanie to opisuje jednowymiarowy ruch związany ze zmianą odległości między jądrami, czyli ich oscylacje. Zachodzą one w potencjale, który jest sumą potencjału &lt;gap&gt;, wytwarzanego przez chmurę elektronową, oraz potencjału siły odśrodkowej, związanej z rotacją cząsteczki. Wielkości te zależą odpowiednio od stanu elektronów, symbolizowanego przez indeks n, oraz od rotacyjnej liczby kwantowej J. Ponieważ dla ustalonych n i J równanie ma wiele rozwiązań, które numeruje się tradycyjnie wskaźnikiem v, więc oznaczyliśmy funkcje własne &lt;gap&gt; i energie własne E trzema wskaźnikami n, v i J, odpowiadającymi stanowi elektronowemu, oscylacyjnemu i rotacyjnemu. <br>Wzory &lt;gap&gt; pokazują dobitnie, że rozdzielenie