na przedstawicieli tej tak zasłużonej w przeszłości formacji politycznej, muszą się poważnie zastanowić, czy nadal zasługuje ona na zaufanie, jeżeli niektórzy jej przedstawiciele popierają w ważnych momentach pracy Sejmu stanowisko odbiegające od norm katolickich. Zaś w drugim wypadku nie są w ogóle wrażliwi na wymogi elementarnej sprawiedliwości. A to dotychczasowe sympatyzowanie z tak rozchwianym sposobem postępowania to nie tylko sprawa ludzi świeckich, ale i pewnej ilości duchowieństwa. Indagowane, będzie ono musiało zająć jednoznaczną postawę, nie mówiąc o tym, czy samo ono nie będzie się musiało głęboko zastanowić nad słusznością, czy niesłusznością, własnych w tej materii preferencji. A jest jeszcze drugi ważny