należy przypisać wątpliwościom co do diagnozy. Niewiadoma, która pozostaje, to reakcja pacjenta na ten lub inny sposób leczenia. Znajomość organizmu pacjenta jest zawsze niedoskonała, wobec czego skutki branej pod uwagę terapii mają na ogół prawdopodobieństwo zdecydowanie mniejsze od jedności. Z tego punktu widzenia model dotychczas rozważany jest za daleko posuniętą symplifikacją.<br> Jak radzi sobie praktyka medyczna z tym ostatnim rodzajem niepewności? Znana maksyma obowiązująca każdego lekarza brzmi: primum non nocere. Jak interpretować tę regułę w kategoriach modelu podejmowania decyzji? Daje ona na ogół różne wyniki od tych, które są następstwem stosowania logiki decyzji. Wygląda raczej na zbliżoną do kryterium maximin - z