tyle wrogich psychologiczno-socjologicznych niespodzianek, organizm reaguje na nie osłabieniem, a nawet chorobą. A konkretnie - letnią chorobą kesonową. Nazwę zapożyczoną ze świata nurków, którzy zapadają na chorobę kesonową, gdy zbyt szybko wynurzają się na powierzchnię, pierwszy wprowadził do obiegu niemiecki psycholog Gunter F. Gross. Aby - jak tłumaczył - zamknąć w jednym syndromie cierpienia duszy tych, którzy zbyt szybko wynurzają się z pełnej zaangażowania pracowitej codzienności na powierzchnię wakacyjnego lenistwa. <br><br>U nurków choroba dekompresyjna często kończy się niedowładem kończyn, a nawet śmiercią. Z "letnim kesonowcem" nie jest tak źle. On za wakacje płaci "tylko" niepokojem, wzrostem ciśnienia krwi, bólami głowy, problemami z bezsennością